Contextuele therapie

WAT IS HET?

Het leven is een kwestie van geven en nemen.Wisten we al natuurlijk, maar de contextuele therapie gaat dieper in op de balans hiertussen en welke rol die speelt in relaties. Mensen zijn namelijk relationele wezens die wanneer zij geboren worden totaal afhankelijk zijn van de zorg die ze ontvangen van hun ouders of belangrijke anderen.Tussen ouders en kinderen bestaat een onverbrekelijke bloedband. In het begin is de baby totaal afhankelijk van de ouders; hij neemt vooral. Naarmate het kind ouder wordt, neemt hij niet alleen, maar geeft ook steeds meer terug.
Tijdens de rest van je leven geef je aan iedereen. Aan je familie, je partner; je werk. Maar vaak is de balans tussen geven en nemen verstoord.
Sommigen hebben in hun jeugd overbetaald of juist alleen maar genomen omdat bijvoorbeeld een van de ouders niet wilde ontvangen.
Daardoor staat er nog een rekening open, die je ongewild parten speelt in relaties met anderen. De Hongaar Ivan Boszormenyi-Nagy, ontwikkelaar van de therapie, ondervond het aan den lijve. Hij werd geboren in 1920 in een familie waarvan velen werkzaam waren in de rechterlijke macht en waar familietradities streng werden nageleefd, maar hij wilde psychiater worden en ging medicijnen studeren. Hij voelde zich niet thuis in de benauwende conventionele gewoontes van thuis, brak met de familie en emigreerde in 1950 naar Amerika. Met wie was hij nog wel verbonden, vroeg hij zich af. De filosoof Martin Buber had grote invloed op zijn denken; diens fascinatie voor de joodse traditie sprak hem aan.
leder mens kan actief bijdragen aan rechtvaardige verhoudingen tussen mensen, als hij maar bereid is een echt gesprek te voeren. Alleen dan kun je elkaar maar vooral jezelf recht in de ogen blijven kijken. Zijn er relaties verstoord, dan is het vooral zaak dat de dialoog weer op gang gebracht wordt.

HOE WERKT HET?

Bij contextuele therapie ga je op zoek naar het resterende vertrouwen in relaties, Daarbij wordt gekeken hoe iemand in elkaar steekt. Ben je in jezelf gekeerd of juist niet? Ben je perfectionistisch ingesteld of let je niet zo op de puntjes op de i? En hoe zit het met de communicatie? Houd je de schijn op, ben je direct, kun je nee zeggen? Langzamerhand leer je beter te geven bij relaties die voorjou belangrijk zijn. Om te beginnen aan
het thuisfront. Win je daar aan vertrouwen, dan levert dat winst op voor iedere andere gekozen relatie.

CONCLUSIE.

In eerste instantie doet de contextuele therapie een beetje denken aan de populaire Familieopstellingen. Bij beide gaat het om de loyaliteit tussen ouders en kind. Het grootste verschil is echter dat de therapie van Hellinger gericht is op het fysieke verbeelden van de onderlinge familieverhoudingen (de deelnemers verbeelden de reacties van de echte familieleden), terwijl het bij Nagy om de onzichtbare relatie tussen de
familieleden gaat. Beide therapieën zijn typisch van nu.

 

[top]