Kindertarot

Kindertarot

 

EEN TAROT SET SPECIAAL VOOR KINDEREN

Een sprookjesachtige tarot, geïllustreerd door Klaus Holitzka en bijbehorend boek door Marie-Louise Bergoint.

 

In Duitsland kwam ik bovenstaande tarotset tegen en was direct verkocht. De set bevat 2 keer dezelfde 22 kaarten van de grote arcana in heldere kleuren met figuren die kinderen tot de verbeelding spreken zoals bijvoorbeeld een fee, een prins, een prinses en een indiaan.Door hun sprookjesachtige elementen brengen de kaarten en de verhalen zowel kinderen als volwassenen met die oerbeelden en archetypen in contact die bij ieder mens in zijn onbewuste aanwezig zijn.Je kan er uiteraard een legging mee doen maar je kan er ook memory mee spelen of zwarte pieten zodat de kinderen vertrouwd raken met de afbeeldingen op de kaarten.

Ook kan je een kaart uit de stapel trekken en naar aanleiding van de kaart een verhaal vertellen. Ik heb dit gedaan met twee kinderen van 7 en 8 jaar en die vonden dit geweldig.

 

Er zit een duidelijk boek bij, de verhalen in dit boek zijn duidelijk geschreven voor kinderen maar zullen ook zeker het innerlijke kind van de volwassene raken. Het boek begint met het verhaal over een kind dat om onduidelijke reden door iedereen Kid wordt genoemd. Hij ligt in bed en kan niet slapen. Opeens wordt zijn dekbed een vliegend tapijt en dat is het begin van zijn reis door de kaarten van de grote arcana. Voor elke kaart wordt behalve een uitleg van de betekenis van de kaart ook het archetype, het doel en de boodschap van de kaart genoemd.

 

Hier het verhaal van kaart XIII De Dood

die hier het Afscheid wordt genoemd

Kindertarot

 

Vandaag had Kid zo’n avond dat hij heel moeilijk in slaap kon komen, hij had een klein vogeltje op de vensterbank gevonden. Het vogeltje was waarschijnlijk tegen de ruit aangevlogen. Het vogeltje had nog een paar keer bewogen en zacht gepiept maar toen had het zich niet meer bewogen. Kid dacht dat het sliep maar zijn moeder zei dat het vogeltje gestorven was.
Nu lag Kid in zijn bed en dacht aan het vogeltje dat met zijn bewegingloze lichaampje in zijn hand had gelegen alsof het sliep.

 

Was slapen net zoiets als dood zijn?
Wat gebeurde er eigenlijk als je dood was?
Was dan plotseling alles afgelopen? Of was het meer alsof je insliep en in een andere wereld weer wakker werd? Niemand scheen het precies te weten. En ook niemand wou er echt met hem over praten meestal werd er dan snel ergens anders over gepraat. Hij was zo met het kleine vogeltje bezig dat hij niet merkte dat hij insliep.

 

Een nachtelijk bezoek:
Kid droomde dat hij op een wolk zweefde, buiten een dansend lichtpunt was de wolk leeg. Hij voelde zich zo licht dat het net was alsof hij geen lichaam had. Het lichtpunt bleef voor hem voor hem staan en nam de vorm van een vrouw aan.
‘Wat verschaft mij de eer om jou te mogen begroeten?’
Kid haalde de schouders op, hoe moest hij dat nu weten?
‘Ik stelde me voor dat ik dood was en nu ben ik ineens hier’. De vrouw knikte en uit het niets stonden daar ineens twee grote stoelen, zij gingen hierin zitten. ‘Weet je waar je bent’, vroeg de vrouw. Hij schudde met zijn hoofd.
‘Je bent op bezoek bij je ziel’ zei ze. Kid keek haar verward aan en vroeg wat een ziel was.

Voor zijn ogen verdwenen de contouren van de vrouw en veranderde in een kruis, toen in een wolk, een duif, een regenboog, in een soort vriendelijk spookje, in een klein dansend lichtpuntje en uiteindelijk in een jongen van zijn leeftijd. ‘Dit is maar een kleine voorstelling van wat wij zijn, wij zijn ziel en nog veel meer’. Kid zat met open mond en opengesperde ogen in zijn stoel. ‘Hoe staat het met een reis door de tijd’ vroeg zijn ziel en voordat Kid kon antwoorden had de ziel al een afstandbediening in de hand. Voor zijn ogen werden op verschillende beeld schermen gelijktijdig films gedraaid. Op het ene scherm zag Kid zichzelf liggend in zijn bed. Op een ander scherm zag hij een oude vrouw die het koud had en honger had terwijl ze voor een hutje zat en een baby in haar armen hield en er een spaarzaam vuurtje brandde. In een andere film was er een jong indianenmeisje aan het spelen in de rivier. En nog een andere film nam een jonge man afscheid van zijn familie. Iedereen huilde behalve de jonge man. Weer een andere film speelde in de verre toekomst, Kid zag ruimteschepen door de lucht vliegen Een vrouw zat met dichte ogen op de grond en neuriede een vreemde melodie. De film met zijn bed zoemde weer in, ‘dit ben je zoals je jezelf nu kent’ zegt zijn ziel ‘maar je bent alles tegelijkertijd ook nog’ .‘Hoe kan dat’ zegt Kid. ‘Zoals ik het zeg, dit zijn allemaal levens van jou. Natuurlijk op verschillende tijden zelfs in verschillende eeuwen. Voor mij vindt alles tegelijk plaats. En in al jouw verschillende levens zal ik je onopvallend begeleiden. Geen gemakkelijke opgave hoor’. Kid knikte hoewel hij er niets meer van begreep maar…’ik kan toch niet gelijktijdig een oude vrouw en een indianenmeisje zijn en ook nog zelf in bed liggen?’, zijn kamer met zijn bed kwam hem duidelijk voor zijn geest. Zijn ziel lachte en spoelde alle films terug en er was alleen nog wat nevel en wolken.


‘Waar ben ik’ vroeg Kid. ‘Sommige noemen dit het tussenrijk, andere zeggen de hemel en soms noemt men het de dood’.
‘Bedoel je dat ik dood ben’ vroeg Kid ontzet. Zijn ziel schudde lachend zijn hoofd: ‘nee je bent hier op bezoek Maar vroeg of laat zal je hier weer een tijdje leven totdat je besluit op aarde weer een nieuw leven aan te gaan’.De film met de oude vrouw werd weer duidelijker. ‘Voor haar is het bijna zover, Na een hard leven verlangt zij naar de dood, voor haar zal het een verlossing zijn. De oude vrouw wiegde het kind in haar armen. Zij gaat met het gevoel dat zij plaats maakt voor nieuw leven. Een nieuw leven dat nog aan het begin staat.
En zij zelf zal terugkeren naar waarvan zij gekomen is’. De film wordt kleiner. ‘In dit leven’, en de ziel wees op het indianenmeisje ‘heb je nog veel voor je. Nu weet je nog niet dat er witte mannen en vrouwen je land overspoelen en jij en je volk afscheid van het leven moeten nemen zoals je het nu gewend bent. En in dit leven’ de ziel wees op de jonge man die vrolijk afscheid neemt ‘heb je begrepen dat niets eeuwig duurt. Zoals in de herfst de bloemen niet doodgaan maar in het voorjaar steeds weer opnieuw bloeien. Naar dit motto leef je. Het is gemakkelijk voor je om iedere keer weer afscheid te nemen om nieuwe onbekende dingen te beleven. Afscheid van je jeugd. Afscheid van dromen, hoop en angsten, die geen nut meer hebben. Je kan loslaten en vertrouwt erop dat het verder gaat’.

 

Kids ziel zweeg terwijl Kid naar de jonge man in de film keek, die een deel van hemzelf zou zijn. Hij zag hem groeien en ouder worden. Kid mocht de man die te voet, met paard en wagen of op schepen door vreemde landen reisde. Hij had een avontuurlijk leven. Hij keek naar het andere beeldscherm waar hij zelf nog in diepe slaap in zijn bed lag. Was dit leven dat hij zich zo goed herinnert ook zo opwindend? Soms, maar er waren ook tijden dan was het vervelend en voelde hij zich als afgestorven. Als dood. In ieder geval doder dan hij zich nu in het rijk der doden voelde. Hij giechelde ‘ik had geen idee dat het hier zo mooi is’. De nevel om hem heen straalde in de mooiste kleuren. Dichtbij hem stonden enkele mensen die hem nieuwsgierig aankeken. Ergens kwamen ze hem bekend voor. Zij lachten vriendelijk en groette hem woordloos, maar geen van hen kwam ook maar een stap dichterbij. Alsof een onzichtbare greppel hen tegenhield, dacht Kid.
‘Vrienden, familieleden en goede bekenden uit al je vele levens’. De ziel was Kid gevolgd. Ze vervolgde:’In ieder geval alle die nu hier zijn. Hier heeft men veel tijd om over het verleden na te denken en voornemens te maken wat men in een nieuw leven anders wil doen. Net als ik zijn ze stille raadgevers in je dromen, verlangens en angsten. Altijd wanneer je iets dat je lief geworden is afgenomen wordt, laten zij je een nieuw begin zien’.De ziel zweefde als een doorzichtige kleurvolle energie spiraal door het vertrek. ‘En op een dag zal je me aflossen en je eigen ziel geworden zijn’.
‘En wat gebeurt er dan met jou?’ vroeg Kid. ‘Ik zal sterven en ergens anders misschien opnieuw geboren worden’, zei de ziel. ‘Maar wanneer en waar dat zal zijn ik weet het werkelijk niet Alles in het universum verandert en ontwikkelt zich voortdurend. Niemand weet waar we vandaan komen en waar we heen gaan.Het geheim der geheimen. Waarom zal mijn leven en dood een uitzondering zijn?’

 

Een wekker liep af. Kid en zijn ziel schrokken uit hun overpeinzingen. ‘O ik geloof dat het de hoogste tijd wordt weer in je lichaam terug te gaan’, zei de ziel en gaf Kid een duwtje. Kid bemerkte hoe hij zonder tegenstand in het lichaam van de wakker wordende Kid teruggleed. Enkele ogenblikken later deed hij zijn ogen open en kon zich niets meer herinneren.
Later op die dag stond hij lang voor een uitgebloeide bloem. Het herinnerde hem aan iets, waar van hij niet precies wist wat het was. Maar uiteindelijk herinnerde hij het zich. Hij lachte en ging verder.

 

Carla Jadôt.

Dit artikel heeft in het Tarotmagzine no 17 van Januari 2005 gestaan.

 

[top]